Sławsko

Jedna z najstarszych miejscowości na środkowym wybrzeżu, 3 km na północny-wschód od Sławna. W pobliżu wsi znajdują się ślady starego grodziska typu pierścieniowatego, usytuowanego wśród podmokłych łąk, pochodzącego z X-XII wieku. Wieś została zbudowana w miejscu dawnego zamku Sławsko, który był wzmiankowany w 1186 roku. Zamek był siedzibą potomków księcia pomorskiego Racibora I. W 1271 roku książę Mestin II wziął w lenno od margrabi brandenburskiego ziemię Słupską i Sławieńską w lenno.

Powstanie Nowego Sławna (dzisiejszego miasta Sławno) w XIII-XIV wieku spowodowało stopniowe ograniczanie roli Starego Sławna. W 1320 roku baliwat joannicki przeniesiono do Sławna, a w 1402 roku uzbrojeni mieszczanie z Nowego Sławna zniszczyli słabszo broniony zamek i podgrodzie – od tego momentu gród książęcy przestał istnieć.

Na początku XX wieku działały tu: poczta, szkoła, stowarzyszenia sportowe i weteranów. Na początku marca 1945 roku Armia Czerwona zajęła bez oporu wioskę. W czerwcu 1945 roku domy wraz gospodarstwami rolnymi zostały przejęte przez polski i ukraińskich przesiedleńców pochodzących  z terenów na wschód od linii Curzona. Do końca grudnia 1946 roku przeprowadzono deportację dotychczasowych mieszkańców.

Podczas remontu kościoła pw. św. Apostołów Piotra i Pawła w 1966 roku odkryto średniowieczne malowidła na sklepieniu, a w 1992 r. fragmenty gotyckiej posadzki i kamienną chrzcielnicę.

Inne nazwy:  Zlawinia, Slauna,  Zlavinia, Zlauen, Sclawena, Olden Slawe, Antiqua Slawe, Alten Schlawe, Alten Schlage, Alt Schlawe.

 

Miejsca, które warto zobaczyć/zwiedzić:

• kościół pw. św. Piotra i Pawła, gotyk, XV wiek
• grodzisko, X-XII wiek