Barzowice

Starosłowiańskie grodzisko położone w pobliżu jeziora Kopań; na południowym-wschodzie znajduje się Barzowicka Góra (72 m n.p.m.). Nazwa miejscowości prawdopodobnie wywodzi się od nazwiska XIV wiecznej rodziny rycerskiej Barthewitz lub Bartowitz.

Pierwotne osadnictwo na terenie Barzowic sięga wczesnego średniowiecza – w okolicy istniało grodzisko słowiańskie. Najstarsze zapisy z 1223 roku wspominają o nadaniu wsi przez księcia Racibora zakonowi Joannitów. W 1275 roku Witzlaw II z Rugii przekazał miejscowość cystersom z Neuenkamp, określając ją jako „Barciz” – nazwa ta ewoluowała przez kolejne stulecia (m.in. Bartzeuitze, Barsewitz, Barzwitz), aż do dzisiejszej formy Barzowice, przyjętej po 1945 roku. W XIV–XV wieku Barzowice należały do najzamożniejszych wsi regionu, co znajduje odzwierciedlenie w solidnej konstrukcji miejscowego kościoła. Mieszkańcy odrabiali pańszczyznę na ziemiach Palczewic i utrzymywali młyn. W czasie wojny trzydziestoletniej wieś uniknęła dotkliwych zniszczeń, a jej mieszkańcy utrzymywali duże stada koni i bydła, co rzadko zdarzało się w innych miejscowościach Pomorza.

Do 1945 roku Barzowice funkcjonowały jako niemiecka miejscowość Barzwitz, wchodząc w skład okręgu Palczewice i powiatu Sławno. Po wejściu Rosjan w marcu 1945 roku wieś została objęta polskim zarządem, a osadnicy z terenów wschodnich przejęli opuszczone gospodarstwa. Przed 1975 rokiem Barzowice leżały w województwie koszalińskim, a od 1999 w województwie zachodniopomorskim.

Inne nazwy: Barciz, Bartzeuitze, Batlzevitz, Barcewitz, Baltzeuitz, Barsewitz, Patzwitz, Barzwitz, Barczewice.

 

Miejsca, które warto zobaczyć/zwiedzić:

• kościół pw. św. Franciszka, gotyk, XV wiek,
• zagrody z XIX wiek,
• pomnik żołnierzy niemieckich poległych w I wojnie światowej.