Naukowcy poszukują pozostałości darłowskiego klasztoru kartuzów

Zespół archeologiczno - historyczny pod kierownictwem prof. Włodzimierza Rączkowskiego z Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu 5 kwietnia rozpoczął poszukiwania nieinwazyjną metodą pozostałości zabudowań kościoła i klasztoru darłowskich kartuzów.

Polega ona na badaniach geofizyczno - geodezyjnych za pomocą magnetometru cezowego mierzącego natężenie pola magnetycznego w połączeniu z GPS określającym nie tylko dokładne położenie, ale również głębokość obiektu leżącego pod ziemią mówi Wiesław Małkowski z Instytutu Archeologii Uniwersytetu Warszawskiego. Tą nowoczesną metodą polscy archeologowie ostatnio wykryli wiele unikalnych obiektów w Libii i w Sudanie. 

Na rzecz darłowskiej kartuzji wieś Korlino i Łącko, a następnie Naćmierz przekazała księżna Adelajda wdowa po Bogusławie V wraz z synami Warcisławem VII i Bogusławem VIII w 1394 r.  Następnie Bogusław VIII dodał wieś Redichowo leżącą pod Sławnem. Kartuzi zdecydowali się osiedlić w Darłowie 1 maja 1407. Klasztor Korona Marii został zatwierdzony przez kapitułę generalną w Ahrensbök pod Lubeką, w 1412, czyli 600 lat temu. Darłowskie murowane cenobium wybudowano w pobliżu Grabowej Strugi, w miejscu gdzie obecnie znajduje się tartak i ogródki działowe przy ul. Długiej mówi znawca kartuzów dr Rafał Witkowski - dyrektor Uniwersyteckiego Centrum Edukacji Międzynarodowej UAM-PIE.

Zgodnie z regułą zakonną przebywały w nim 12 - osobowe konwenty ojców - kapłanów oraz 18 braci laickich (konwersów, donatów i prebendarzy). Każdy z zakonników zamieszkiwał w osobnym otoczonym ogródkiem domku, zwanym celą. Teren klasztoru otaczał ze wszystkich stron solidny płot i częściowo rów z wodą. Kartuzja miała formę zbliżoną do kwadratu o bokach 47x42 pręty i obejmowała obszar 7 mórg pomorskich. Kościół klasztorny był murowany z cegieł.

Darłowscy kartuzi prowadzili życie pustelnicze i poza modlitwami, kontemplacją Biblii zajmowali się przepisywaniem ksiąg, prowadzili kantor wymiany monet i pożyczali pieniądze na procent.

Darłowski klasztor przestał istnieć w 1538 r. wskutek reformacji. Jego wioski przejęła miejscowa domena książęca, a grunty położone w Darłowie rada miejska. Klasztorne kosztowności przejął książę.