Polanów

Miasto położone we wschodniej części województwa zachodniopomorskiego, nad rzeką Grabową, na wysoczyźnie polanowskiej pomiędzy dwiema górami Świętą Górą i Warblewską Górą.

Pierwsza informacja o Polanowie pochodzi z 13 lipca 1307 roku[1]. W 1313 roku lokowano miasto nadając mu niemieckie prawa miejskie oraz wzniesiono maryjną kaplicę na Świętej Górze. Od 1357 roku właścicielami miasta byli biskupi, a od roku 1387 książę Bogusław VIII. W 1474 roku książę słupski Eryk II przekazał miasto Polanów Piotrowi Glasenapp, które od tego momentu stało się miastem prywatnym. W połowie XVI wieku do Polanowa dotarła reformacja. W 1773 roku właścicielem Polanowa został major Wrangel. W 1900 roku miasto posiadało połączenie kolejowe z Koszalinem i Sławnem, pocztę z telegrafem, hutę szkła i cegielnię. W roku 1908 do miasta doprowadzono prąd. W latach 20-tych XX wieku wybudowano stadion miejski, a pod koniec lat 30-tych powstały korty tenisowe i kąpielisko miejskie. 27 lutego 1945 roku Rosjanie bez walk zajęli miasto i wywieźli wyposażenie miejscowych fabryk i zakładów rzemieślniczych do Związku Radzieckiego. Jako zdobycz wojenno potraktowano nawet szyny kolejowe, a most kolejowy zwany "Czerwonym Mostem" pozostawiono uszkodzony, co przyczyniło się to utraty połączenia kolejowego Polanowa z Koszalinem. Zdewastowany Polanów przekazano władzom polskim we wrześniu 1945 roku[2].

 

---

[1] Parafia Rzymskokatolicka Podwyższenia Krzyża Świętego w Polanowie, ?opoka.pl" [dostęp: 3 listopada 2016], <http://www.polanow.koszalin.opoka.org.pl/>

[2] Zob. Krzysztof Szypulski, Historia Polanowa, ?polanow.pl", 19 kwietnia 2007 [dostęp: 2 listopada 2016], <http://www.polanow.pl/6,Historia_Polanowa.html>