Słupsk. Nowa Brama

Brama stanowi część obwarowań Słupska wzniesionych w okresie od początku XIV wieku do połowy XV wieku. Nazwa bramy przyjęła się z uwagi na to, że została ona późno wybudowana, a więc dla współczesnych mieszkańców była "nowa". Trójkondygnacyjna budowla z ostrołukowym otworem przejazdowym została wzniesiona z cegły na rzucie prostokąta o wymiarach 12,3 m na 10,5 m. Elewacje wyższych kondygnacji wydzielone fryzami. Elewacja zachodnia od strony pola siedmioosiowa, podzielona dwudzielnymi, zamkniętymi odcinkowo blendami. Elewacja wschodnia od strony miasta zamurowany dawny ostrołukowy otwór, po bokach i w przyłączach ujęty blendami.  Brama pierwotnie posiadał drewnianą nadbudowę, a w latach 1348 - 1385 podwyższono ją. Wyburzenia murów zachodniego odcinka po obu stronach bramy dokonano w 1875 roku. Zaadaptowana na cele wystawowe w 1924 roku. Przetrwała ostrzał artyleryjski przez Armię Czerwoną, który miał miejsce po przejściu frontu w 1945 roku. Po zakończeniu wojny w bramie zorganizowano sale wystawowe Muzeum Pomorza Środkowego, a obecnie mieści się w niej Galeria sztuki współczesnej Nowa Brama.